Nam ante Aristippus, et ille melius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Audeo dicere, inquit. Quis Aristidem non mortuum diligit? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Duo Reges: constructio interrete. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Satis est ad hoc responsum. Sint ista Graecorum;

Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.
Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet.
Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;
Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.
Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur?

Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis.

Bork: Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Moriatur, inquit.: Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
Magna laus.: Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Nulla erit controversia.: Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Quid autem dici poterit, si turpitudinem non ipsam per se
fugiendam esse statuemus, quo minus homines tenebras et
solitudinem nacti nullo dedecore se abstineant, nisi eos per
se foeditate sua turpitudo ipsa deterreat?

Hoc autem loco tantum explicemus haec honesta, quae dico,
praeterquam quod nosmet ipsos diligamus, praeterea suapte
natura per se esse expetenda.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Si enim ad populum me vocas, eum. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Et quod est munus, quod opus sapientiae?